Bugun chiptaga olgani bordim. O‘zbekiston - BAA o‘yiniga. Metrodan chiqishim bilan “ajoyib” dialog guvohiga aylandim. “Bilet qo‘lga chiqmaganmikin?”, “Bunaqa o‘yin, o‘yin bileti kimgayam kerak”.
Sal nariroqda stadion ichini qordan tozalab, ko‘chani "tozalashyapti”. O‘sha yerda turganlardan kimdir “nega, ana odamlar chipta olgani kelyapti-ku, odam tushadi”, — deydi.
Yo‘lda davom etaman. Kassa atrofi bo‘m-bo‘shdan besh battar bo‘lib yotibdi. Bugun ishlamasa kerak-da, deb sekin yaqinlashaman. Yo‘q, ishlayotgan ekan. Chiroyli “kassirsha” ishlayotgan kassadan 3ta bilet oldim, 20 ming so‘mdan.
Men ketayotganimda esa kassa oldida 3-4 kishi yeg‘ilib qolgandi.
Xullas, shunaqa gaplar. Muhimi, bu yerda muhim narsaning o‘zi yo‘q. O‘yinga qiziqish yo‘q. Eski
navbat yo‘q.
No comments:
Post a Comment